Photo credits: freepik.com
Όλοι έχουμε αναρωτηθεί πώς μπορεί να αισθάνεται ένα μωρό κατά τη γέννησή του. Σύμφωνα με τους ειδικούς, όταν το βρέφος έρχεται στον κόσμο, δεν βιώνει μία ευχάριστη εμπειρία. Αλλά, ας δούμε τι ακριβώς συμβαίνει στα πρώτα λεπτά της ζωής του.
Ο Γάλλος μαιευτήρας και συγγραφέας Frederick Leboyer, ισχυρίζεται ότι η δοκιμασία του τοκετού δημιουργεί μια δυσάρεστη κατάσταση στο παιδί, από την οποία συνέρχεται σταδιακά τις πρώτες μέρες της ζωής του. Τα πρώτα λεπτά της ζωής του, συμβαίνουν καταστάσεις που του δημιουργούν σωματικό πόνο, γεγονός που έχει και ψυχολογικές διαστάσεις, καθώς το βρέφος βιώνει έντονο άγχος και σοκ.
Πιο συγκεκριμένα, μόλις το κεφάλι του μωρού βγει από τον κόλπο της μητέρας του κι ενώ ακόμα το υπόλοιπο σώμα δεν έχει ελευθερωθεί, ανοίγει διάπλατα τα μάτια του. Τα κλείνει, όμως, αμέσως λόγω των έντονων φώτων του χειρουργείου. Εκείνη την ώρα το πρόσωπο του παίρνει την έκφραση του πόνου, καθώς ενοχλείται, όπως κι εμείς, αν από το απόλυτο σκοτάδι βγούμε στο φως της μέρας.
Το ίδιο συμβαίνει και με την ακοή του βρέφους. Ήδη από τη μήτρα της μητέρας του, ακούει κάθε είδους θόρυβο. Το ίδιο συμβαίνει και την ώρα της γέννησης. Το μωρό ακούει τους ήχους του κόσμου, όπως ακριβώς αισθάνεται και το φως. Η ακοή του λειτουργεί εξαιρετικά και είναι πολύ ευαίσθητη στους ήχους. Την στιγμή που το παιδί γεννιέται και βγαίνει από την ησυχία της μήτρας, έρχεται αντιμέτωπο με τις φωνές μας και τους θορύβους της αίθουσας του τοκετού. Αν παρατηρήσουμε προσεκτικά ένα βρέφος, θα δούμε ότι προσπαθεί να κλείσει τα αφτιά με τα χεράκια του. Ο Leboyer ισχυρίζεται ότι το παιδί νιώθει αβάσταχτο πόνο στα αφτάκια του, κάτι που εμείς δεν καταλαβαίνουμε λόγω έλλειψης ευαισθησίας της ακοής μας.
Επίσης, το δέρμα του βρέφους, είναι εξαιρετικά ευαίσθητο, αφού κατά την κύηση γνωρίζει μόνο της αίσθηση της βλέννας. Μετά τη γέννηση, έρχεται αντιμέτωπο με το εξωτερικό περιβάλλον και καταστάσεις όπως, τις πιέσεις των χεριών μας ή τα υφάσματα με τα οποία το τυλίγουμε.
Τέλος, το μωρό έρχεται αντιμέτωπο με τον δυνατό πόνο που δημιουργεί ο αέρας, καθώς μπαίνει στους πνεύμονές του. Εκείνη τη στιγμή κόβεται συνήθως και ο ομφάλιος λώρος, που μέχρι τότε αποτελούσε τη μοναδική πηγή από την οποία έπαιρνε οξυγόνο. Η κοπή του λώρου και η έλλειψη οξυγόνου αναγκάζει το μωρό να αναπνεύσει βίαια, κάτι που προκαλεί το έντονο κλάμα του.
Τη στιγμή της πρώτης αναπνοής κι ενώ ακόμα δεν έχει συνέλθει από αυτό το σοκ, ακολουθεί η λαβή από τα πόδια και το κρέμασμα με το κεφάλι προς τα κάτω. Η κίνηση αυτή είναι επώδυνη για το μωρό και του προκαλεί ίλιγγο, όπως ισχυρίζεται ο Leboyer. Το ίδιο θα νιώθαμε κι εμείς αν κάποιος μας έπιανε απότομα και μας κρεμούσε με το κεφάλι προς τα κάτω.
Είναι απαραίτητο να αναφέρουμε ότι η γέννηση του μωρού, αρχικά περιλαμβάνει την αποκοπή και τον αποχωρισμό από τη μητέρα του, γεγονός που από μόνο του δημιουργεί άγχος στο μωρό, που μέχρι εκείνη την ώρα γνώριζε μόνο την ασφάλεια της μήτρας.
Τι μπορούμε να κάνουμε για να μειώσουμε το άγχος και τον πόνο του νεογέννητου
Ο Γάλλος μαιευτήρας και συγγραφέας Frederick Leboyer προτείνει:
- Μόλις το κεφάλι εξέλθει από τον κόλπο επιβάλλεται να χαμηλώσουν όλα τα φώτα στην αίθουσα του τοκετού. Μ’ αυτόν τον τρόπο δεν θα πληγεί το αισθητήριο της όρασης του βρέφους, το παιδί δεν θα νιώσει έντονο πόνο στα μάτια, ούτε θα αναγκαστεί να τα κλείσει.
- Να υπάρχει στην αίθουσα τοκετού ησυχία, για να μην ταράξουμε την ηρεμία του μωρού.
- Να κρατάμε το νεογέννητο από τις μασχάλες, χωρίς να αγγίζεται το κεφάλι του.
- Η απότομη λαβή από τα πόδια και το αναποδογύρισμά του καλύτερα να αποφεύγεται.
- Να τοποθετείται πάνω στην κοιλιά της μητέρας, μπρούμυτα με τα χέρια και τα πόδια διπλωμένα πάνω του, για να γίνεται ευκολότερη η αναπνοή του. Η επαφή με τη μαμά του είναι απαραίτητη για να μειωθεί το άγχος του αποχωρισμού που νιώθει και να νιώσει ήρεμα και οικεία σε ασφαλή χέρια.
- Οι παραπάνω διαδικασίες πρέπει να γίνουν ενώ το παιδί είναι ακόμα συνδεδεμένο με τον ομφάλιο λώρο. Η κοπή του λώρου δεν πρέπει να γίνεται απότομα μόλις το παιδί γεννηθεί, γιατί του προκαλεί απότομη στέρηση της οξυγόνωσης του εγκεφάλου. Άρα αναγκάζεται να αναπνεύσει πιο γρήγορα, πράγμα που προκαλεί φοβερή αγωνία στο παιδί, που νιώθει να πνίγεται και ξεσπάει σε σπαρακτικές κραυγές. Ο λώρος πρέπει να κόβεται πολύ αργότερα, αφού το παιδί έχει μάθει να αναπνέει.
- Να βυθίζεται το νεογνό μέσα σε νερό, σε κατάλληλη θερμοκρασία, ώστε να χαλαρώνει.
Πηγή: keep-calm.gr
