Περιβάλλουμε τα παιδιά με εικόνες ζώων από την ημέρα που γεννιούνται. Από τα παιχνίδια και τα ρούχα τους, μέχρι τα βιβλία και τις ταπετσαρίες στους τοίχους. Πώς μπορεί να λείπει, λοιπόν, ένα κατοικίδιο ζώο από το σπίτι; Η ψυχολογία -και όχι μόνο- των παιδιών που μεγαλώνουν με κατοικίδια ζώα παρουσιάζει πολλά θετικά στοιχεία. Μέσα από την καθημερινή συμβίωση το κατοικίδιο γίνεται ο πιο πιστός προστάτης του παιδιού. Του δημιουργεί ακόμη μεγαλύτερη ασφάλεια και το κάνει πιο δοτικό. Αναφερόμαστε, βέβαια, σε ζωάκι με το οποίο το παιδί μπορεί να έχει σωματική επαφή, να το χαϊδέψει ή να το αγκαλιάσει, ώστε να συνδεθεί μαζί του. Αυτό μπορεί να γίνει π.χ. με ένα σκύλο ή μια γάτα, αλλά όχι με ένα ψαράκι ή ένα χελωνάκι.
Οι έρευνες υποστηρίζουν ότι τα παιδιά που ζουν με κατοικίδια ζώα:
- έχουν καλύτερη σωματική και η ψυχική υγεία
- παρουσιάζουν συναισθηματική εξέλιξη και πληρότητα
- νιώθουν αυτοπεποίθηση
- νιώθουν λιγότερο άγχος
- έχουν λιγότερα προβλήματα συμπεριφοράς
- αναπτύσσουν την επικοινωνία και τη συμπόνια
- έχουν λιγότερα μαθησιακά προβλήματα
- διδάσκονται το σεβασμό για άλλα έμβια όντα
- αναπτύσσουν κοινωνικές δεξιότητες
- είναι πιο υπάκουα και συνεργάσιμα
- έχουν αίσθηση συντροφικότητας
- είναι πιο υπεύθυνα
- νιώθουν πιο χρήσιμα
- είναι σωματικά πιο ενεργά
Η απόκτηση κατοικίδιου πρέπει να είναι συνειδητή απόφαση
Ένα κατοικίδιο ζώο θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ένα μέλος της οικογένειας, γι’ αυτό και η υιοθέτησή του θα πρέπει να είναι συνειδητή και συλλογική απόφαση, απόρροια ώριμης σκέψης. Και αυτό γιατί, εκτός από τις υπέροχες στιγμές που θα χαρίσει στην οικογένεια, ένα ζωάκι έχει ευθύνες, χρειάζεται φροντίδα και αρκετό από το χρόνο σας. Οι γονείς θα πρέπει πάντα να επιβλέπουν τη φροντίδα του κατοικίδιου ζώου. Αναπόφευκτα όταν υπάρχει κατοικίδιο, το παιδί θα βιώσει την απώλειά του λόγω γήρατος ή ασθένειας. Ακόμη και μέσα από αυτό το δυσάρεστο γεγονός, το παιδί μαθαίνει πώς λειτουργεί η φύση και ποιος είναι ο κύκλος της ζωής. H παρουσία ενός κατοικίδιου στο σπίτι δεν επηρεάζει την υγεία των μελών της οικογένειας, εφόσον τηρούνται όλοι οι κανόνες καθαριότητας και υγιεινής, εκτός αν υπάρχει π.χ. αλλεργία.
Η σχέση του παιδιού με το κατοικίδιο ανά ηλικία
Ως 6 μηνών: Κανένα βρέφος δεν πρέπει να μείνει με ένα ζώο χωρίς επιτήρηση.
6-12 μηνών: Κρατήστε το ζώο συντροφιάς και το σημείο όπου του βάζετε φαγητό μακριά από τις περιοχές όπου μπουσουλάει το παιδί, καθώς σε αυτή την ηλικία θα αρπάξει ό,τι βρει μπροστά του, όπως τα αυτιά και την ουρά του ζώου (κάτι που μπορεί να προκαλέσει την αντίδρασή του).
1-3 ετών: Το παιδί εξερευνά το χώρο και βάζει πράγματα στο στόμα του. Ένα ζωάκι που είναι κτητικό με τα παιχνίδια και την τροφή του, μπορεί δυνητικά να είναι επικίνδυνο για το παιδί. Επίσης, καθώς το παιδί είναι στο ύψος των ματιών ενός μεσαίου ή μεγάλου σκύλου, μπορεί να δει το παιδί ως απειλή. Αυτή η ηλικιακή ομάδα είναι ιδιαίτερα ευάλωτη σε δάγκωμα από σκύλο.
4-6 ετών: Το παιδί μπορεί πλέον να καταλάβει περισσότερα για το πώς μπορεί να αλληλεπιδράσει με ένα άλλο ζωντανό πλάσμα, αλλά ακόμη χρειάζεται επίβλεψη. Με τη δική σας βοήθεια μπορεί να βάλει φαγητό και νερό στο κατοικίδιο, να σας βοηθήσει να καθαρίσετε το σπιτάκι του ή να μαζέψει τα παιχνίδια του.
6-10 ετών: Το παιδί μπορεί τώρα να βοηθήσει στη φροντίδα του κατοικίδιου ως προς τη σίτιση, τον καθαρισμό, τη βόλτα και το παιχνίδι του.
10 ετών και άνω: Μπορεί να έχει ενεργό ρόλο σε ό,τι αφορά στη φροντίδα του ζώου. Αν το παιδί αμελεί τις υποχρεώσεις του απέναντι στο κατοικίδιο, καθώς μεγαλώνοντας μπαίνουν άλλες προτεραιότητες στη ζωή του, φροντίστε να του υπενθυμίζετε ότι τα ζώα, όπως και οι άνθρωποι, έχουν ανάγκη από τροφή, νερό, παρέα και άσκηση. Ωστόσο, η γονική εποπτεία είναι πάντα απαραίτητη.
