Photo credits: freepik.com
Καθώς βρισκόμαστε στην τελική ευθεία για την έναρξη της σχολικής χρονιάς, ας δούμε πώς μπορούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά να προσαρμοστούν πιο εύκολα, ιδίως τα μικρά παιδιά που ξεκινούν τώρα το σχολείο.
- Δημιουργούμε συναισθηματική ασφάλεια στο παιδί, επιβεβαιώνοντάς του πόσο ασφαλές είναι το νέο περιβάλλον και τα άτομα με τα οποία θα βρίσκεται. Του μιλάμε με θετικά λόγια για τους εκπαιδευτικούς και το σχολείο. Εκφράζουμε τον ενθουσιασμό μας για τη νέα σχολική πραγματικότητα και εστιάζουμε στις θετικές αλλαγές που θα φέρει στη ζωή του, π.χ., καινούριοι φίλοι, εκδρομές, ανεξαρτησία, παιχνίδι.
- Φροντίζουμε να έχουμε τακτική επικοινωνία με τον δάσκαλο του παιδιού ώστε να μας ενημερώνει για την πρόοδό του και για τυχόν προβλήματα προσαρμογής. Εκείνος είναι συχνά ο πρώτος που θα μας επιστήσει την προσοχή για το ενδεχόμενο μαθησιακών δυσκολιών, οι οποίες χρειάζονται έγκαιρη παρέμβαση, ώστε το παιδί να μην απογοητευτεί και χάσει τη δίψα του για μάθηση.
- Όταν το παιδί επιστρέφει στο σπίτι, το αφήνουμε να μιλήσει και ακούμε με προσοχή όσα συνέβησαν στο σχολείο, τι του έκανε εντύπωση, τι το στενοχώρησε, το φόβισε ή του προκάλεσε άγχος. Η συζήτηση με το παιδί μπορεί να αποκαλύψει προβλήματα με συνομηλίκους (π.χ. bullying), αγωνίες και επιθυμίες του. Αν παρατηρούμε ότι κάτι δεν πάει καλά, μέσα από εκφράσεις όπως «βλέπω ότι δεν θέλεις καθόλου να πας στο σχολείο, δείχνεις να δυσφορείς εκεί», γινόμαστε σύμμαχοι του παιδιού. Μπορούμε να του δώσουμε θάρρος μιλώντας του για τις δικές σας εμπειρίες, π.χ., «κι εγώ στο σχολείο ένιωθα αδικία όταν η δασκάλα με αγνοούσε».
- Δίνουμε χρόνο στο παιδί να προσαρμοστεί στο νέο σχολικό περιβάλλον. Κάθε παιδί θέλε το δικό του χρόνο ανάλογα με το αναπτυξιακό και ηλικιακό του στάδιο, τις κοινωνικές εμπειρίες του, την προσωπικότητά του, την εμπιστοσύνη που έχει αναπτύξει στον εαυτό και τις δυνάμεις του.
- Βοηθάμε το παιδί να κατανοήσει πώς νιώθει και να το εκφράσει με τον τρόπο του. Τα μικρότερα παιδιά, που δυσκολεύονται να εκφραστούν με λόγια, μπορεί να κλάψουν, να αρνούνται να πάνε σχολείο, γίνονται επιθετικά ή υπερκινητικά, γκρινιάζουν, δεν τρώνε, έχουν δυσκολίες στον ύπνο, παραπονούνται για αρρώστιες και πόνους. Στα μεγαλύτερα παρατηρείται αφηρημάδα, υπερφαγία ή αφαγία, αδιαθεσία, προσκόλληση στους συνομηλίκους, επιθετικότητα, αντιδραστικότητα, απόσυρση, άρνηση να μελετήσουν, χαμηλή επίδοση, άγχος, έλλειψη κινήτρου και ενθουσιασμού για το σχολείο και τη μαθησιακή διαδικασία.
- Φροντίζουμε το παιδί να ξεκουράζεται μετά το διάβασμα και να έχει χρόνο για παιχνίδι, αν είναι δυνατόν, μαζί με άλλα παιδιά, μακριά από τάμπλετ, κινητά, υπολογιστές ή από οτιδήποτε άλλο στερεί την κίνηση και μειώνει την επικοινωνία των παιδιών.
