Ακόμη και στην εποχή μας οι ρόλοι μιας γυναίκας είναι μάλλον συγκεχυμένοι. Ναι μεν είναι αποδεκτό για μια γυναίκα να κάνει καριέρα, αλλά αυτό δεν την απαλλάσσει από τις κοινωνικές "υποχρεώσεις" που πολλοί θεωρούν ότι έχει, όπως η φροντίδα του σπιτιού και η ανατροφή των παιδιών. Με δυο λόγια, μητρότητα και καριέρα αποτελούν έναν δύσκολο συνδυασμό.
Σχετικές έρευνες δείχνουν ότι οι επιτυχημένες εργαζόμενες γυναίκες είναι πολύ πιο πιθανό να έχουν πρωταρχική ευθύνη για το νοικοκυριό και τα παιδιά τους σε σχέση με τους συζύγους τους. Συγκεκριμένα, το 50% των επιτυχημένων έγγαμων γυναικών είναι κυρίως υπεύθυνες για την προετοιμασία των γευμάτων και επίσης, θα απουσιάσουν από την εργασία τους όταν το παιδί είναι άρρωστο (σε σύγκριση με το μόλις 9% των συζύγων τους). Οι γυναίκες καριέρας συμβάλλουν, κατά μέσο όρο, έντεκα ώρες την εβδομάδα στη διαχείριση και την εκτέλεση οικιακών εργασιών, οι οποίες αποτελούν 61% του συνολικού χρόνου που δαπανάται για αυτές τις δουλειές εβδομαδιαία στα σπίτια τους. Και όταν εργάζεσαι πολλές ώρες, που είναι ο κανόνας για πολλούς εργαζόμενους στις μέρες μας, δεν είναι εύκολο να βρεθούν έντεκα ώρες επιπλέον χρόνου εργασίας, εκτός αν μειωθεί ο χρόνος ξεκούρασης και ύπνου.
Όταν, λοιπόν, πέρα από τις δουλειές του σπιτιού υπάρχουν ένα ή περισσότερα παιδιά στην οικογένεια, οι απαιτήσεις αυξάνονται, όπως και το άγχος, επειδή απλά οι ώρες της ημέρας δεν αρκούν για να προλάβει μια γυναίκα τα πάντα. Άλλη έρευνα διαπιστώνει ότι παρόλο που 86% των γυναικών όταν τελειώνει τις σπουδές αναφέρει ότι θέλει να αποκτήσει παιδιά, σχεδόν οι μισές από αυτές παραμένουν άτεκνες ως την ηλικία των 40. Συγκρίνετε αυτά τα στοιχεία με το 79% των ανδρών που δήλωσαν στην έρευνα ότι θέλουν παιδιά και το 75% που αργότερα είχαν όντως γίνει γονείς. Αυτό αποδεικνύει ότι για τους άνδρες η πατρότητα δεν είναι ανασταλτικός παράγοντας ως προς τη σταδιοδρομία τους, σε αντίθεση με τις γυναίκες.
Ισορροπία ανάμεσα στην καριέρα και τη μητρότητα
Για τις γυναίκες, το να προσπαθούν να ισορροπήσουν ανάμεσα στην καριέρα και τη μητρότητα είναι μία δύσκολη υπόθεση. Και σαν να μην είναι αρκετά δύσκολο από μόνο του, η κοινωνία επιδεινώνει την κατάσταση με το στερεότυπο της καλής μητέρας, που μένει στο σπίτι και μεγαλώνει τα παιδιά της μόνης της, και της κακής, που εργάζεται και αφήνει άλλους να αναλαμβάνουν την ανατροφή τους. Αυτό δημιουργεί ενοχές σε πολλές εργαζόμενες μητέρες, πέρα από το αν η εργασία τους είναι υπόθεση οικονομικής ανάγκης ή ενός ονείρου που εκπληρώνεται ή και τα δύο. Πολλές γυναίκες που εργάζονται έξω από το σπίτι να αισθάνονται παγιδευμένες. Παρόλο που ενδεχομένως απολαμβάνουν την ανεξαρτησία και την αίσθηση της ολοκλήρωσης που μπορεί να προσφέρει μια δουλειά, αισθάνονται ένοχες αφήνοντας τα παιδιά τους στη φροντίδα κάποιου άλλου. Και, φυσικά, οι ανύπαντρες μαμάδες συχνά δεν έχουν καμία επιλογή. Πρέπει να εργάζονται για να επιβιώσουν και να στηρίξουν την οικογένειά τους.
Στο επίκεντρο βρίσκεται και ένα άλλο ερώτημα, το οποίο αποτελεί μια διαρκή κοινωνική συζήτηση: τα παιδιά που μεγαλώνουν από μη εργαζόμενες μητέρες γίνονται "καλύτερα" από τα παιδιά που μεγαλώνουν με κάποιο τρίτο πρόσωπο, ενώ οι μητέρες τους εργάζονται; Και όταν λέμε "καλύτερα", σε τι αναφερόμαστε; Στη διαμόρφωση χαρακτήρα, στην ακαδημαϊκή εκπαίδευση ή σε κάτι άλλο; Τα δεδομένα δείχνουν ότι τα χαρακτηριστικά της οικογένειας, όπως το μορφωτικό επίπεδο των γονέων, το εισόδημα, η συνύπαρξη και των δύο γονέων, η ευαισθησία και η ψυχολογική προσαρμογή της μητέρας, καθώς και η κοινωνική και νοητική ποιότητα του οικιακού περιβάλλοντος, συσχετίζονται περισσότερο με τη σωστή ανάπτυξη των παιδιών, σε σχέση με το ποιος μεγαλώνει τα παιδιά.
Ποιο είναι, λοιπόν, το συμπέρασμα για τη μητέρα που κάνει καριέρα; Η ποιότητα είναι πιο σημαντική από την ποσότητα. Στην πραγματικότητα, η ενοχή (το άγχος) που βιώνετε ενώ εργάζεστε είναι πιθανό να έχει περισσότερες αρνητικές επιπτώσεις σε εσάς και τα παιδιά σας, παρά η ίδια η εργασία. Επομένως, σταματήστε να αγχώνεστε και αφήστε τον εαυτό σας να απολαύσει τόσο τον χρόνο που περνάτε στη δουλειά, όσο και εκείνο που ξοδεύετε με τα παιδιά σας.
