Στις μέρες μας τα περισσότερα παιδιά έχουν ένα γεμάτο καθημερινό πρόγραμμα από δραστηριότητες, διάβασμα, φροντιστήρια, ξένες γλώσσες, προπονήσεις κτλ. Μέσα σε αυτό το τρελό πρόγραμμα τα παιδιά προσπαθούν να προσαρμοστούν, ενώ οι γονείς τρέχουν να προλάβουν να πάνε τα παιδιά τους σε όλες αυτές τις δραστηριότητες, οι οποίες θα ωφελήσουν το παιδί τους, θα τον κάνουν καλύτερο μαθητή, καλύτερο αθλητή κτλ.
Κάποια παιδιά αντιδρούν αρνητικά σε όλο αυτό το υπερφορτωμένο πρόγραμμα αρνούμενα να συμμετέχουν στις δραστηριότητες αυτές ή συμμετέχουν χωρίς όμως να το απολαμβάνουν, κάνοντας το δηλαδή καταναγκαστικά. Φυσικά υπάρχουν και παιδιά τα οποία δεν θέλουν να μένουν στο σπίτι και στα οποία αρέσει να συμμετέχουν σε πολλές δραστηριότητες.
Τι γίνεται όμως με το χρόνο του παιχνιδιού; Πόσο χρόνο παίζει ένα παιδί μέσα στη μέρα του; Έχει αλήθεια ελεύθερο χρόνο για παιχνίδι;
Το παιχνίδι είναι πάρα πολύ σημαντικό στην ανάπτυξη του παιδιού και γι’ αυτό θα πρέπει να υπάρχει καθημερινά χρόνος για παιχνίδι μέσα στη μέρα του παιδιού. Δεν είναι πολυτέλεια αλλά αναγκαιότητα. Και φυσικά όταν μιλάμε για παιχνίδι δεν μιλάμε για ατελείωτες ώρες μπροστά σε υπολογιστές και video games, αλλά για το παραδοσιακό παιχνίδι που όλοι γνωρίζουμε και παίζαμε σαν παιδιά.
Σύμφωνα με τον Bundy (2001), το παιχνίδι είναι μια συναλλαγή μεταξύ του ατόμου και του περιβάλλοντος που δραστηριοποιείται και ελέγχεται από μέσα (εσωτερικά) και είναι ελεύθερη από τους περιορισμούς της αντικειμενικής πραγματικότητας. Τα οφέλη του παιχνιδιού για το παιδί είναι πολλά και αφορούν διάφορους τομείς της ανάπτυξης του. Το παιδί μέσα από το παιχνίδι ασκεί τις αισθήσεις του, αποκτά πλούσιες εμπειρίες και παραστάσεις, εμπλουτίζει το συναίσθημα του, διεγείρεται η φαντασία του, εξασκείται στο να σκέφτεται, να κρίνει, να σχεδιάζει. (Κοτσακώστας, Καρανταΐδου, Μιχαλόπουλος,2000). Επιπλέον, μέσα από το παιχνίδι μαθαίνει λεπτές και πολύπλοκες κινήσεις, αναπτύσσει διανοητικές ικανότητες, εκτονώνει τις συγκρούσεις του γύρω από σοβαρά προβλήματα που το απασχολούν και παράλληλα, το μυαλό του εμπλουτίζεται από παραστάσεις, πληροφορίες και εικόνες, μαθαίνει να συγκεντρώνεται, να παρατηρεί, να θυμάται και να συγκρίνει, να διακρίνει δυνατότητες εξέλιξης και να δημιουργεί. (Κάππας, 2003)
Οι τομείς της ανάπτυξης του που επηρεάζονται θετικά έχουν να κάνουν με την νοημοσύνη του, την φυσική του ανάπτυξη, την κοινωνικοποίηση του, την συναισθηματική και ψυχική του υγεία, την φαντασία και δημιουργικότητα, την διαχείριση και επίλυση προβλημάτων, τον συμβολισμό, την αφηρημένη σκέψη, ακόμα και το προσδιορισμό της ταυτότητας του (Τσίμπρη, 2017).
Επομένως, μέσα σε όλα αυτά που κάνει το παιδί μας καθημερινά, δεν θα πρέπει εμείς οι γονείς να ξεχνάμε πως πρέπει να βρίσκουμε και να διαθέτουμε χρόνο ώστε το παιδί μας να παίζει, και όχι να το φορτώνουμε μόνο υποχρεώσεις.
