Με τα διαζύγια να αυξάνονται όλο και περισσότερο και να φτάνουν στην Ελλάδα το 74%, σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία, αυξάνεται και ο αριθμός των παιδιών που ζουν με τον ένα γονέα, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων με τη μητέρα, καθώς τα ελληνικά δικαστήρια τις περισσότερες φορές αναθέτουν την επιμέλεια των ανηλίκων τέκνων αποκλειστικά σε εκείνη. Τι γίνεται, όμως, με την επικοινωνία πατέρα και παιδιού μετά το διαζύγιο;
Καθοριστικός παράγοντας για τη διαμόρφωση της επικοινωνίας του πατέρα με το ανήλικο παιδί αποτελεί η σχέση μεταξύ των δύο γονέων. Συχνά, ωστόσο, οι εντάσεις και οι αντιπαραθέσεις μεταξύ του χωρισμένου ζευγαριού επηρεάζουν και το δικαίωμα του γονέα που δεν έχει την επιμέλεια του ανήλικου παιδιού να επικοινωνεί με αυτό. Είναι, βέβαια, ξεκάθαρο ότι ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει πλέον το παιδί, δηλαδή ο πατέρας, έχει δικαίωμα προσωπικής επικοινωνίας με αυτό, ώστε να διατηρήσει ζωντανό το δεσμό μεταξύ τους, καθώς ο ρόλος του πατέρα στην ανάπτυξη του παιδιού είναι πολύ σημαντικός.
Η ρύθμιση του τρόπου άσκησης της επικοινωνίας με το παιδί, μπορεί να γίνει κατόπιν συμφωνίας των γονέων, δηλαδή συναινετικά ή με δικαστική απόφαση. Δεν υπάρχει σαφής νομοθετική πρόβλεψη για τον τρόπο άσκησης της προσωπικής επικοινωνίας του γονέα με το ανήλικο παιδί. Η κάθε περίπτωση κρίνεται ξεχωριστά, με βάση το συμφέρον κάθε παιδιού και δεδομένων των συνθηκών.
Οι τρόποι άσκησης της επικοινωνίας ποικίλουν. Μπορεί να περιλαμβάνουν την προσωπική συνάντηση και συναναστροφή του πατέρα με το παιδί, την επίσκεψη του πατέρα στο σπίτι όπου ζει το παιδί, την κοινή έξοδο, τη διανυκτέρευση του παιδιού στο σπίτι του πατέρα ή και τις κοινές διακοπές.
Ο τόπος άσκησης της επικοινωνίας καθορίζεται με βάση την ηλικία του παιδιού, την ποιότητα της σχέσης που έχει με τον πατέρα και τις γενικότερες συνθήκες κατά περίπτωση. Η παράλειψη άσκησης της επικοινωνίας με τα παιδιά του από τον δικαιούχο γονέα μπορεί να οδηγήσει ενδεχομένως σε περιορισμό του δικαιώματος επικοινωνίας του με δικαστική απόφαση. Αντίστοιχα, η επαναλαμβανόμενη παρεμπόδιση άσκησης του δικαιώματος επικοινωνίας του παιδιού με τον πατέρα, από την πλευρά της μητέρας που έχει την επιμέλεια, μπορεί να οδηγήσει σε αφαίρεση της άσκησης της επιμέλειας με δικαστική απόφαση.
Ο γονέας δεν θα πρέπει να παρεμβάλει εμπόδια με οποιονδήποτε τρόπο στην άσκηση του δικαιώματος επικοινωνίας από τον άλλο δικαιούχο επικοινωνίας γονέα, ούτε να επηρεάζει δυσμενώς το ανήλικο παιδί. Από την άλλη, ο δικαιούχος επικοινωνίας δεν θα πρέπει να ξεπερνά τα νόμιμα όρια επικοινωνίας. Η παράβαση των υποχρεώσεων των δύο γονέων δημιουργεί θέμα ρύθμισης της γονικής μέριμνας ή επικοινωνίας δικαστικώς και ενδεχομένως ποινική ευθύνη τους.
Υπάρχουν βέβαια, περιπτώσεις, στις οποίες το ίδιο το παιδί αρνείται την επικοινωνία με το γονέα που δεν έχει την επιμέλεια, δηλαδή τον πατέρα. Η θέληση του παιδιού στα ζητήματα επικοινωνίας παίζει σημαντικό ρόλο και μάλιστα όταν το παιδί βρίσκεται σε μια ηλικία που έχει αποκτήσει δική του ανεξάρτητη γνώμη σχετικά με το τι είναι καλό για αυτό και προς το συμφέρον του. Σε μια τέτοια περίπτωση, οι γονείς ή η δικαστική απόφαση, δεν μπορούν να το αναγκάσουν να δεχθεί ή να μη δεχθεί την επικοινωνία με τον άλλο γονέα. Σε παιδιά μικρής ηλικίας, που δεν έχουν διαμορφώσει ώριμη σκέψ,η μπορεί να ζητηθεί κατά περίπτωση από το γονέα που έχει την επιμέλεια να το διαπαιδαγωγήσει σωστά για να δεχθεί την επικοινωνία με τον άλλο γονέα.
Σε κάθε περίπτωση μη δυνατής ή δύσκολης επικοινωνίας με το ανήλικο παιδί, ο γονέας που δεν έχει την επιμέλεια και δεν διαμένει με αυτό, δικαιούται να μαθαίνει από τον άλλο γονέα πληροφορίες που αφορούν την εν γένει κατάσταση του παιδιού.
