Photo credits: freepik.com
Τα περιστατικά βίας και παραβατικότητας από ανήλικους και ανάμεσα σε ανήλικους, όλο και πληθαίνουν τον τελευταίο καιρό. Γιατί υπάρχει αυτή η έξαρση και ποιος είναι ο ρόλος των γονιών;
Τα φαινόμενα επιθετικότητας και βίας μεταξύ ανηλίκων δεν είναι κάτι καινούριο. Η αύξηση των περιστατικών οφείλεται κυρίως σε αιτίες όπως οικονομική ανέχεια, ανεργία, ανοχή, ατιμωρησία, αρνητικό μοντέλο γονέων.
Σε μία εποχή διάχυτης αβεβαιότητας, σε μία κοινωνία χωρίς υγιή πρότυπα, που δεν προάγει τις αξίες, τα ιδανικά και δεν δημιουργεί κίνητρο στα παιδιά για να βάλουν δικούς στόχους και να αγωνιστούν γι’ αυτούς, η παραβατικότητα είναι συχνό επακόλουθο.
Σε αυτό συμβάλλουν, επίσης, η κατάχρηση ουσιών ή αλκοόλ, η κακή σχολική φοίτηση, οι συναισθηματικές δυσκολίες, ο εθισμός στην τεχνολογία και τα social media.
Ο ρόλος των γονιών
Η πιο σημαντική αιτία που οδηγεί στην παραβατικότητα των ανηλίκων είναι η έλλειψη γονεϊκής ενεργητικής παρουσίας, η παραμέληση, η έλλειψη επικοινωνίας, προστασίας, καθοδήγησης, προοπτικής που χρειάζονται οι έφηβοι, καθώς δεν έχουν την εκπαίδευση και την ωριμότητα για να αξιολογήσουν, να κρίνουν, να επιλέξουν.
Στην εφηβεία τα παιδιά προσπαθούν να δομήσουν τη δική τους ταυτότητα και να ανεξαρτητοποιηθούν από τους γονείς. Σε αυτή την προσπάθεια μερικές φορές δυσκολεύονται αρκετά. Θέλοντας να ανήκουν κάπου, να νιώσουν ότι έχουν αξία, μπορεί να ενταχθούν σε κάποια ομάδα συνομηλίκων που αναπτύσσει παραβατική συμπεριφορά.
Όταν δεν υπάρχει καλή επικοινωνία με την οικογένεια ή υπάρχουν κοινωνικοοικονομικά προβλήματα, οι έφηβοι είναι πιο επιρρεπείς σε τέτοιου είδους καταστάσεις, καθώς μέσα από τέτοιες ομάδες νιώθουν δυνατοί και προσπαθούν μέσα από διάφορες πράξεις να αποδείξουν την «αξία» τους.
Αυτά τα παιδιά παρουσιάζουν προβλήματα συμπεριφοράς, έντονο άγχος, μεγάλη ανασφάλεια κι άλλου είδους προβλήματα.
Επίσης, πολλά από αυτά έχουν υποστεί βίαιη συμπεριφορά από τους γονείς τους ή το ευρύτερο περιβάλλον τους, οπότε μπορεί να μιμηθούν το μοντέλο της συμπεριφοράς, το οποίο έχουν βιώσει.
Photo credits: freepik.com
Τι πρέπει να κάνουν οι γονείς
Ελέγχουμε αν ένα παιδί έχει επιθετική συμπεριφορά, έλλειψη οριοθέτησης, δυσκολία να ακολουθήσει τους κανόνες, προβλήματα στις σχέσεις με τους συνομηλίκους ή στη σχολική του φοίτηση, εκρήξεις θυμού, τα οποία αποτελούν ισχυρές ενδείξεις.
Οι γονείς που αντιλαμβάνονται κάποιο από τα παραπάνω, αρχικά πρέπει να δουν πώς παρουσιάζεται αυτή η συμπεριφορά και να αναλογιστούν αν και οι ίδιοι λειτουργούν με παρόμοιο τρόπο, δηλαδή αν στην οικογένεια υπάρχει επιθετικότητα, εντάσεις, θυμός, αστάθεια, δυσκολία στην επικοινωνία, κ.λπ.
Πώς συμπεριφερόμαστε στο παιδί;
- Το ενισχύουμε
- Ασχολούμαστε μαζί του
- Είμαστε σταθεροί
- Βάζουμε όρια
- Κάνουμε διάλογο
- Περνάμε ποιοτικό χρόνο μαζί του
- Σεβόμαστε τις ανάγκες του
- Ικανοποιούμε τις συναισθηματικές ανάγκες του
Επίσης, πρέπει να έρθουμε σε επαφή με τους δασκάλους για να δούμε πώς λειτουργεί το παιδί στο σχολείο, όχι μόνο ως προς τα μαθήματα, αλλά και ως προς τη συμπεριφορά του.
Αν δυσκολευόμαστε στα παραπάνω, πρέπει να ζητήσουμε βοήθεια από ειδικό.
