Ο ρόλος του γονιού είναι αναμφίβολα δύσκολος, αφού κανείς δεν γεννιέται σωστός γονιός, αλλά μαθαίνει μέσα από τα λάθη του. Επομένως, ακόμη και όταν οι γονείς έχουν τις καλύτερες προθέσεις, κάποια λάθη είναι αναπόφευκτα, όπως η σύγκριση ανάμεσα στα αδέλφια.
Συνήθως οι γονείς συγκρίνουν τα αδέλφια μεταξύ τους όταν είναι πολύ θυμωμένοι (π.χ. "Ακόμη δεν είσαι έτοιμος; Ο αδελφός σου είναι ήδη στο αυτοκίνητο") ή νιώθουν έντονη χαρά (π.χ. "Η αδελφή σου το έμαθε αμέσως και ακόμη").
Η σύγκριση ανάμεσα στα αδέλφια υποθάλπτει τον μεταξύ τους ανταγωνισμό και τη ζήλεια, ενώ επηρεάζει τον τρόπο που διαμορφώνεται η συμπεριφορά και η προσωπικότητα κάθε παιδιού.
Έρευνα του Πανεπιστημίου Brigham Young που δημοσιεύθηκε στο Journal of Family Psychology, έδειξε ότι όταν συγκρίνουμε τα παιδιά μεταξύ τους επηρέαζουμε την ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους και τις επιδόσεις τους στο σχολείο.
Οι γονείς συχνά συγκρίνουν το μεγαλύτερο με το μικρότερο παιδί έχοντας την πεποίθηση ότι το πρωτότοκο είναι εξυπνότερο σύμφωνα με τους ερευνητές. Ωστόσο, τα στοιχεία έδειξαν ότι κατά μέσο όρο οι ακαδημαϊκές τους επιδόσεις ήταν παρόμοιες. "Το πρωτότοκο παιδί πιθανότατα έμαθε πρώτα να διαβάζει και να γράφει και αυτό το τοποθετεί στη σκέψη του γονιού ως πιο ικανό, αλλά στην εφηβεία τα αδέρφια αλλάζουν. Τελικά, ο αδερφός που θεωρείται λιγότερο έξυπνος από τους γονείς θα τείνει να έχει και χειρότερες επιδόσεις", λέει ο επικεφαλής ερευνητής Alex Jensen, επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Brigham Young.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι πεποιθήσεις των γονιών επηρέαζαν τις επιδόσεις των παιδιών, με τις διαφορές να είναι πολυ μικρές μεν, ωστόσο να λειτουργούν σωρευτικά.
Το μυστικό είναι να περιγράφουμε αυτό που θέλουμε να κάνει το παιδί και να εστιάζουμε αποκλειστικά στη δική του συμπεριφορά.
Η μόνη εξαίρεση σε αυτά τα ευρήματα ήταν οταν το ζευγάρι των αδελφών ήταν μεγαλύτερος αδελφός – μικρότερη αδελφή. Στην περίπτωση αυτή διαπιστώθηκε ότι οι γονείς έτειναν να θεωρούν πιο ακαδημαϊκά ανταγωνιστικά τα κορίτσια κάτι που αποτυπώθηκε και σε επίπεδο βαθμολογίας – πάντα με μικρές διαφορές.
Ταυτόχρονα, η σύγκριση ανάμεσα στα παιδιά επηρεάζει την αυτοεκτίμησή τους, προκαλεί στρες, τους στερεί την ευχαριστήση και επιδεινώνει τις σχέσεις τους με τα άλλα παιδιά.
Με ποιο τρόπο μπορούμε να αποφύγουμε την σύγκριση ανάμεσα στα παιδιά και να τα βοηθήσουμε να βελτιώσουν τις μεταξύ τους σχέσεις; Το μυστικό είναι να περιγράφουμε αυτό που θέλουμε να κάνει το παιδί και να εστιάζουμε αποκλειστικά στη δική του συμπεριφορά.
Αντί να πούμε π.χ. "Γιατί δεν μαζεύεις τα ρούχα σου όπως ο αδελφός σου;", είναι προτιμότερο να πούμε "Βλέπω μια ζακέτα στο πάτωμα που παρακαλάει να τη μαζέψεις". Ας επικεντρωθούμε στο κάθε παιδί που ειναι ξεχωριστό και μοναδικό και όχι στη σύγκρισή του με οποιοδήποτε άλλο παιδί.
Πηγή: ygeiamou.gr
