Οι σχέσεις των ανθρώπων είναι πολύπλοκες και αυτό ισχύει ακόμη και ανάμεσα στα μέλη μιας οικογένειας, ακόμη και ανάμεσα στα αδέλφια. Οι συγκρούσεις ανάμεσα στα αδέλφια είναι αναπόφευκτες, ήδη από τη νηπιακή ηλικία και αυτό γιατί οι σχέσεις τους χαρακτηρίζονται μεταξύ άλλων από συναισθήματα ζήλιας και ανταγωνισμού.
Οι γονείς οφείλουν να παρεμβαίνουν ώστε να ελαχιστοποιηθούν οι καβγάδες και να μην αφήνουν τις διαφορές να ξεφεύγουν από τον έλεγχο. Στις ισορροπίες που διαμορφώνονται ανάμεσα στα αδέρφια, σημαντικό ρόλο παίζει το πόσο ασχολούνται οι γονείς με κάθε παιδί ξεχωριστά. Συνήθως οι μαμάδες αφιερώνουν περισσότερο χρόνο στο μικρότερο παιδί, κάτι που προκαλεί ζήλια στο μεγαλύτερο παιδί. Είναι απαραίτητο να διαθέτουμε προσωπικό χρόνο στο κάθε παιδί.
Οι πιο συνηθισμένοι λόγοι που έχουν ως αποτέλεσμα τους τσακωμούς ανάμεσα στα αδέλφια
Διεκδίκηση προσοχής: Η αίσθηση του παιδιού ότι οι γονείς του δεν ασχολούνται μαζί του αρκετά ή ότι δείχνουν μεγαλύτερη προσοχή / αγάπη στο αδερφάκι του (φαινόμενο συχνό στα πρωτότοκα παιδιά της οικογένειας), μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα επιθετική συμπεριφορά.
Διακρίσεις: Συχνά οι γονείς δείχνουν, συνειδητά ή ασυνείδητα, μεγαλύτερη επιείκεια προς το μικρότερο παιδί της οικογένειας, γεγονός που μπορεί να προκαλέσει τσακωμούς ανάμεσα στα αδέρφια.
Ταυτότητα: Καθώς ένα παιδί μεγαλώνει, προσπαθεί να διαφοροποιηθεί από τα άλλα μέλη της οικογένειας, ώστε να ορίσει τον εαυτό του και την ταυτότητά του. Έτσι, συχνά υπάρχουν εντάσεις και συγκρούσεις.
Μια διαμάχη μπορεί να ξεκινήσει από μια απλή λογομαχία και να φτάσει ακόμα και σε εκδήλωση επιθετικότητας, ενώ κάποια παιδιά θεωρούν «διασκέδαση» τον τσακωμό μεταξύ τους. Μερικές φορές τα αδέρφια μαλώνουν χωρίς κάποιο συγκεκριμένο ή σοβαρό λόγο.
Πώς θα αντιμετωπίσουμε τις τριβές
Όταν γινόμαστε μάρτυρες μιας φραστικής ή σωματικής επίθεσης ανάμεσα σε δύο αδέλφια, συνήθως τείνουμε να προστατεύουμε το παιδί που δέχεται την επίθεση. Ωστόσο, αυτό που θα πρέπει να κάνουμε είναι να εξηγήσουμε με ηρεμία στο παιδί που επιτίθεται τις επιπτώσεις των πράξεών του.
Είναι ευθύνη μας να διδάξουμε στα παιδιά μας πολιτισμένους τρόπους για να λύνουν τις διαφορές τους. Όταν είμαστε παρόντες σε ένα καβγά, αρχικά θα πρέπει να βάλουμε τα παιδιά σε διαφορετικούς χώρους, ώστε να επέλθει ηρεμία. Όταν υπάρχει ένταση και θυμός είναι αδύνατον να μας δώσουν προσοχή. Συζητήσετε μαζί τους αργότερα, μιλώντας τους ήρεμα για το πώς να αντιμετωπίζουν τις διαφωνίες τους.
Αποφεύγουμε να κάνουμε τον «διαιτητή», να μπούμε στη διαδικασία της απόδοσης ευθυνών και χαρακτηρισμών ή να πάρουμε το μέρος του μικρότερου παιδιού νιώθοντας την ανάγκη να το προστατέψουμε.
Φροντίζουμε να μην αδικήσουμε κανένα από τα παιδιά, αποδεικνύοντας ότι η αγάπη μας δεν διαφοροποιείται από παιδί σε παιδί.
Συνήθως, το να προσπαθήσουμε να δούμε ποιος είπε τι και ποιος έκανε τι, δεν έχει αποτέλεσμα. Είναι καλύτερο να δώσουμε στα παιδιά χρόνο να ηρεμήσουν και να μιλήσουμε αργότερα μαζί τους.
Αν επιλέξετε να επιβάλλετε κάποια συνέπεια, μείνετε σταθεροί σε αυτό. Είναι σημαντικό να καταλάβουν τα παιδιά σας πως ό,τι λέτε το εννοείτε.
