Θα ξεκινήσω με ένα κείμενο που βρήκα τις προάλλες στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης, γραμμένο από την συγγραφέα Λένα Διβάνη και αποτέλεσε έμπνευση για να γράψω το σημερινό κείμενο….
«Σκέφτομαι τελευταία ότι όλοι θα έρθουμε αντιμέτωποι με τις επιλογές μας αυτές τις μέρες. Όσοι παντρευτήκαμε άτομο που μετά βίας αντέχουμε πάνω από δύο ώρες θα τρελαθούμε κλεισμένοι μαζί του μέρες και μέρες ολόκληρες. Όσοι προτιμήσαμε τον μοναχικό βίο (εννοώντας τα μπαρ και τα ξενύχτια) αλλά δεν αντέχουμε τη μοναξιά θα δοκιμαστούμε. Όσοι κάναμε παιδιά επειδή αυτό κάνουν όλοι, έχοντας κατά νουν πως θα είναι παρκαρισμένα σε πεθερικά και παιδικούς σταθμούς, θα πάθουμε νευρική κρίση με τα παιδιά στα πόδια μας απαιτητικά και εγκλωβισμένα επί 24ωρου βάσεως. Όσοι μάθαμε να ψάχνουμε απέξω κι όχι από μέσα τη διασκέδαση μας, όσοι δεν έχουμε εσωτερικές πηγές δηλαδή ,θα τα βρούμε πολύ σκούρα τώρα που έκλεισαν τα πάντα και είμαστε αναγκασμένοι να σκεφτούμε. Είναι πράγματι το τέλος του κόσμου αλλά και του κόσμου μας όπως τον ξέραμε…Υ.Γ. και αυτό το λέω για καλό» ΛΕΝΑ ΔΙΒΑΝΗ, Συγγραφέας.
Όντως ισχύει….Αυτές τις μέρες της παραμονής στο σπίτι, είτε είναι 14 είτε 21 είτε 1 μήνας ο καθένας από εμάς θα έρθει αντιμέτωπος με τις προσωπικές του αδυναμίες, τα προσωπικά του ζητήματα, τις ανασφάλειες και ναι…και τις προσωπικές του επιλογές. Έτσι θα αναδυθούν πολλά ζητήματα που είτε σχετίζονται με εμάς τους ίδιους μόνο, είτε επηρεάζουν τις σχέσεις μας με τους άλλους. Γιατί για ένα διάστημα δεν θα υπάρχει η επιλογή να βγούμε στα μαγαζιά να «ξεχάσουμε» τα προβλήματα στο σπίτι, ούτε μπορούμε να βγαίνουμε με τις φίλες μας γιατί δεν αντέχουμε τον σύζυγο, ούτε να πάμε με τους φίλους να αθληθούμε και να είμαστε όλη μέρα γραφείο γιατί αποφεύγουμε την σύζυγο, ούτε να επικαλεστούμε ότι μας αρέσει που είμαστε μόνοι ενώ όλη μέρα είμαστε έξω σε εκδηλώσεις μη αδημονώντας για το κρεβάτι που θα συναντήσουμε άδειο την νύχτα.
Εν ολίγης δεν υπάρχουν πια οι δυνατότητες να αποσπάσουμε την προσοχή μας από το μέσα μας. Από τα αληθινά μας συναισθήματα. Είναι σαν αυτή η κατάσταση να μας «υποχρεώνει» να συγκεντρωθούμε και να επικεντρωθούμε στις πραγματικές μας ανάγκες, στον εσωτερικό μας εαυτό. Στις εσωτερικές μας πηγές. Τώρα αυτές «οι φωνές» θα είναι εκεί, δεν θα μπορούμε να τις αγνοούμε, θα ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ. Όμως σε αυτές τις εσωτερικές διαπιστώσεις είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι, όπως και να έχει τώρα δεν είναι η κατάλληλη περίοδος να προβούμε σε ενέργειες σε σχέση με ότι διαπιστώσουμε. Τώρα προέχει η υγεία η δική μας και του συνόλου. Ακολουθούν λοιπόν κάποιες συμβουλές για την κρίσιμη αυτή περίοδο:
- Φανταστείτε ότι έχετε μια νοερή «αποθήκη». Έναν χώρο που θα φτιάξετε στην φαντασία σας και θα βάζετε μέσα όλες αυτές τις διαπιστώσεις που θα κάνετε για εσάς και τους δικούς σας. Σε αυτή την αποθήκη θα χωράνε όλες οι ανασφάλειες, οι τραυματικές εμπειρίες , οι ανησυχίες. Θα έχετε μόνο εσείς το κλειδί για να «μπαίνετε» μέσα. Θα μπορείτε να βάζετε υλικό αλλά όχι να βγάζετε. Θα μείνουν εκεί, ασφαλείς, μέχρι να σας επιτρέπουν οι συνθήκες να τις διαχειριστείτε. Η μόνη στιγμή που η πόρτα αυτή θα ανοίξει για να βγαίνει υλικό θα είναι μόνο αφότου τελειώσει η φάση αναγκαστικής παραμονής στο σπίτι. Όταν λοιπόν όλα επιστρέψουν γύρω σας σε λειτουργία, τότε μπορείτε να βγάζετε υλικό από την νοερή σας «αποθήκη». Που πρακτικά σημαίνει ότι εφόσον θα τα έχετε στην αποθήκη του νου, θα φεύγετε πιο ανάλαφροι, θα μειωθούν οι υπερβολικές σκέψεις και η νοερή ανησυχία. Θα μπορέσετε τώρα να επικεντρωθείτε έτσι μόνο στην υγεία σας και στην υγεία των άλλων. Στο να περάσετε ήρεμα και καλά στο σπίτι, τηρώντας τα μέτρα προστασίας.
- Να θυμόσαστε ότι η παραμονή αυτή είναι προσωρινή και όχι μόνιμη. Προσπαθήστε σε αυτή την μεταβατική φάση να έχετε ηρεμία στο σπίτι. Αν είστε με σύντροφο που οι σχέσεις δεν είναι καλές, κάντε μέσα σας μια εσωτερική ανακωχή, υποσχόμενοι στον εαυτό σας ότι μετά από αυτή την περίοδο θα δράσετε ανάλογα. Φροντίστε να απομονώνεστε όταν το έχετε ανάγκη αλλά και να βρίσκεστε όλοι μαζί (κυρίως αν υπάρχουν παιδιά) σε κλίμα φιλικό. Ακόμα και αν τελικά χωρίσετε αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορείτε να έχετε πολιτισμένο κλίμα μεταξύ σας έτσι;
- Aν πάλι ανήκετε σε αυτούς που ήταν εργένηδες, συνέχεια έξω και αποφεύγατε να μένετε σπίτι μόνοι ούτε λεπτό, τότε πιστέψτε με, είναι καλό για εσάς που έγινε όλο αυτό. Γιατί ίσως έπρεπε κάποια στιγμή να έρθετε σε επαφή με τον εαυτό σας εσωτερικά, να «ακούσετε» τις ανασφάλειες σας, να πάτε μια βόλτα με την δική σας παρέα, να τα βρείτε με εσάς. Να μην βλέπετε άλλο την δική σας παρέα σαν απειλή αλλά σαν ευχή. Να μαγειρέψετε το φαγητό που σας αρέσει εσάς και όχι αυτό που τρώγατε έξω για να ευχαριστήσετε άλλους. Να περπατήσετε μόνοι και να παρατηρείτε την φύση και τις μυρωδιές της, τους ήχους της. Τότε μόνο, όταν θα σταματήσετε να αποφεύγετε διακαώς εσάς, τότε μόνο, μετά από αυτή την μικρή παύση λόγω του κορονοϊου, θα βρείτε και την «σωστή παρέα». Είτε ερωτική είτε φιλική. Τότε, θα επιλέξετε σύντροφο δεν θα βρείτε επειδή δεν αντέχετε να είστε άλλο μόνος (ή με εσάς όπως λέω).
- Στην περίπτωση που αυτό που σας δυσκολεύει είναι τα παιδιά σας τότε ίσως σχετίζεται με όσα έγραψε παραπάνω η κα Διβάνη. Μπορεί ο ρόλος του γονέα να σας «φορέθηκε» από την κοινωνική ή και θρησκευτική πίεση. Μπορεί και να ισχύει αυτό. Είναι σημαντικό να το καταλάβετε, να το αποδεχτείτε. Δεν σας κάνει λιγότερο καλούς ανθρώπους αυτό. Αρκεί να το κατανοήσετε προκειμένου να το διαχειριστείτε. Μήπως αυτή η φάση, που δεν μπορούν να σας τα προσέχουν οι γιαγιάδες και οι παππούδες να βρείτε μαζί τους πραγματική σύνδεση; Δείτε αυτή την παραμονή ως πολύ προσωρινή, αποφύγετε να κάνετε μακροπρόθεσμες σκέψεις, δεν έχουν νόημα. Σκεφτείτε ότι θα περάσετε 20 μέρες σαν full time γονέας. Υπάρχουν τόσες δυνατότητες να περάσετε μαζί καλά στο σπίτι. Μουσεία που μπορείτε να περιηγηθείτε μαζί τους διαδικτυακά, μαθήματα χορού για γονείς και παιδιά, νυχτερινά διαβάσματα κάτω από σκηνή που θα φτιάξετε με σεντόνια, επιτραπέζια που είχατε να παίξετε χρόνια, συνταγές μαγειρικής που μπορείτε να ετοιμάσετε μαζί. Στιγμές που αν αξιοποιήσετε καλά, θα σας ανταμείβουν μια ζωή! Και μετά θα επιστρέψετε πάλι στην δουλειά, στα χόμπι, στους φίλους, πιο γεμάτοι από ποτέ και καλύτεροι γονείς σίγουρα!!!
- Τέλος να μην ξεχνάτε ότι οι σκέψεις επηρεάζουν ολόκληρη την ζωή μας. Έχουμε μεγάλο έλεγχο στον τρόπο που εξελίσσονται τα γεγονότα αν αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε για αυτά. Αν λοιπόν σκεφτούμε πιο θετικά, θα αισθανθούμε καλύτερα, θα συμπεριφερθούμε καλύτερα και ως εκ τούτου αυτή η κρίσιμη περίοδος της παραμονής μας στο σπίτι θα κυλήσει πιο ομαλά, πιο ήρεμα, πιο ευχάριστα. Οπότε όπως και να έχει ,ακόμα και αν δεν έχουμε την καλύτερη παρέα στο σπίτι μας τώρα, αν γνωρίσουμε ουσιαστικά και βαθιά εμάς, θα είμαστε πιο ήρεμοι τώρα αλλά ταυτόχρονα θα είμαστε πιο έτοιμοι και προσηλωμένοι σε όποιο στόχο προσωπικό ή επαγγελματικό θέσουμε όταν λήξει αυτή η περίοδος! Θα είμαστε πιο ικανοί για πραγματικά καλά ξεκινήματα!
Χριστίνα Γρηγορέα
Ψυχολόγος, Msc Ψυχολογία της Υγείας
Προαγωγή Ψυχικής Υγείας (Ε.Κ.Π. Ιατρική Σχολή)
EMDR (Οφθαλμοκινητική απευαισθητοποίηση & επεξεργασία)
