Συναισθήματα από την προσμονή του μωρού έως και τη στιγμή που σβήνει το πρώτο κεράκι
Είναι γνωστή σε όλους μας η υποκειμενική πρόσληψη του χρόνου, παρά την αντικειμενικότητα των ρυθμικών χτυπημάτων του ρολογιού, ανάλογα με τα διαδραματιζόμενα γεγονότα. Κανένα, ωστόσο, γεγονός δεν μπορεί να συγκριθεί με τον ερχομό ενός παιδιού. Πρόκειται για κάτι μοναδικό, για κάτι που ακόμα μπορούμε να αποκαλούμε θαύμα…αυτό που συμβαίνει μέσα στο σώμα μιας γυναίκας, αυτό που συντελείται στην ψυχή της και αυτό που διαδραματίζεται στο ζευγάρι, τους γονείς…
Στην προκειμένη περίπτωση ο χρόνος ξανασυστήνεται, ανατινάσσεται, εξολοθρεύεται, διαστέλλεται στην προσμονή και συστέλλεται στην πορεία, ώστε να ξαναγίνει ρυθμός, ομαλός για κάθε οικογένεια. «Βρίσκουμε τους ρυθμούς μας σιγά σιγά» λένε οι νέοι γονείς και Φφφφφφ σβήνει το πρώτο κεράκι στην τούρτα με την ευχή να είναι το παιδί γερό και χαρούμενο!
Είναι αλήθεια ότι δεν υπάρχει εγχειρίδιο γονέων και ακόμα και τα πιο επεξηγηματικά και τεκμηριωμένα κείμενα αδυνατούν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και κυρίως στο βάθος αυτής της συναισθηματικής έκρηξης τόσο προσωπικής και τόσο μεγαλειώδους που δεν χωράει σε λέξεις. Ο ερχομός ενός μωρού είναι ένα μυστήριο, εκ του μύω, που σημαίνει κλείνω τα μάτια και τα αυτιά και συνδέομαι με τη μητρότητα και την καλλιεργώ και προσπαθώ να βρω τη θέση μου στην οικογενειακή ιστορία από την οποία προέρχομαι και να διαγράψω τη δική μου τροχιά ως η μαμά που θα ήθελα να είμαι, ως ο γονιός που μπορώ να είμαι, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Ωστόσο, υπάρχουν πληροφορίες, υπάρχουν γνώσεις και γνώμες, πολλές, και αυτό είναι από μόνο του μια πρόκληση, γιατί για κάθε θέμα οι επιλογές είναι πολλαπλές, φασματικές, αντιθετικές και αντικρουόμενες πολλές φορές. Υπάρχει η καισαρική και ο φυσιολογικός τοκετός, ο θηλασμός και η φόρμουλα, η συγκοίμηση και ο αυτόνομος ύπνος και πάει λέγοντας. Για κάθε θέμα που αφορά το βρέφος, από το πιο ασήμαντο έως το πιο σημαντικό, οι πληροφορίες είναι πολλές και οι γονείς μπερδεύονται, ακόμα και αυτοί που υποτίθεται πως είναι ειδικοί. Στην περίπτωση αυτή, στη διαδικασία δηλαδή της γαλουχίας, είναι πολύ σημαντικό για τους νέους γονείς να βρουν και να ακολουθήσουν τα μονοπάτια εκείνα που τους κάνουν νόημα, που μπορούν οι ίδιοι να υποστηρίξουν και που βοηθούν το μωρό. Είναι ένα σύστημα, ένα μικρό σύμπαν, που χρειάζεται να βρει τον δρόμο του και να χαρεί τη νέα ζωή.
Η γνώση εδώ χρειάζεται να υπερισχύσει της γνώμης. Μαθήματα ανώδυνου τοκετού και ψυχοπροφυλακτικής κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης, συνεργασία με γυναικολόγο της επιλογής μας, παιδίατρος της εμπιστοσύνης μας, σύμβουλος θηλασμού και μαία, ψυχολόγος που να μας συνοδεύει και να μας υποστηρίζει και όποια άλλη φροντίδα μπορούμε να πάρουμε είναι σημαντικό να την πάρουμε. Γιατί αυτός που φροντίζει χρειάζεται να είναι φροντισμένος και πλαισιωμένος.
Ο στόχος είναι ένα χαρούμενο παιδί, σε μια χαρούμενη οικογένεια, για έναν καλύτερο κόσμο. Και το απαραίτητο τρίπτυχο στην περίπτωση αυτή είναι αγάπη, αποδοχή και τρυφερότητα, για μια ασφαλή προσκόλληση που θα δημιουργήσει ένα αυτόνομο, υγιές και χαρούμενο παιδί, με οικογενειακές σχέσεις αυθεντικότητας και αγάπης.
